Roadtrip
door de bergen van noord Peloponessos
Een roadtrip Peloponessos. Persoonlijk kan ik erg genieten van het rijden van onbekende routes nemen. Lekker gaan rijden en kijken waar je uitkomt. Je afvragen of de weg onbegaanbaar wordt, je afvragen wat je tegen gaat komen.
Zo deden we ook begin maart toen we in het noorden van de Peloponessos verbleven. We begonnen in het dorpje Mertikika, maakten een tocht door de bergen en eindigden in Kiato. Onderweg kwamen we mooie uitzichten tegen, kloosters en bijzondere eetgelegenheden. In het kaartje zie je de route in het paars gemarkeerd. Ik beschrijf je in deze blog de hoogtepunten van onze route door de Griekse bergen in de Peloponessos.
Trikala
De meesten onder zullen waarschijnlijk bij het horen van Trikala aan een heel ander deel van Griekenland denken. Echter kent ook de Peloponessos Trikala. Als je vanuit Mertika de berg op rijdt richting de Ziria Vallei kom je de drie dorpjes Kato Trikala (beneden Trikala), Mesea Trikala (midden Trikala en Ano Trikala (boven Trikala) tegen. Het is een populaire bestemming onder de Grieken waar je genoeg gelegenheden vindt om wat te eten of een kopje koffie te drinken met een geweldig uitzicht.
Klooster Agios Vlasios
Kloosters in Griekenland gaan vaak gepaard met mooie uitzichten. Zo ook het klooster Agios Vlasios die je op de route vindt, gebouwd op 1400 meter hoogte. Het is een klooster gewijd aan de heilige Vlasios, de beschermheilige van deze regio. Vlasios (voor een man) en Valasia (voor een vrouw) hoor je niet vaak. In de regio van Xylokastro hoor je echter de naam vaker.
Restaurant Orizondes
Op de route vind je een familierestaurant met een prachtig uitzicht, Orizondes genaamd. Het restaurant is gebouwd buiten de dorpen met rondom alleen natuur. Het gebouw loopt rond en heeft grote ramen.
De menukaart is niet heel uitgebreid, maar er is genoeg keuze. Wij bestelden een choriatiki, frietjes, brood, kokkinisto (gestoofd rundvlees in rode saus), varkenskotelet (brizola) en keftedakia (gehaktballetjes). Het eten is simpel en goed. Ook de huiswijn is heerlijk. Het uitzicht maakt het eten extra lekker. Tijdens ons etentje met ons gezin konden we niets anders dan ons vergapen aan het geweldige uitzicht.
Skicentrum
Na het lunch in het restaurant Orizondes trokken we hoger de bergen. Op 1680 meter hoogte kwamen we aan bij de skicentrum in de Ziria Vallei. De kinderen genoten van het verschil in temperatuur en de wandeling door de sneeuw. Toen wij er waren, was de piste gesloten, We waren buiten het seizoen.
De dorpjes
Na het bezoek aan de sneeuw daalden we weer terug richting Ano trikala. Echter inplaats van links af te slaan en de zelfde route terug te nemen naar beneden, sloegen we rechts af. We gingen over wegen die niet altijd goed waren, maar het was nooit echt gevaarlijk. Ik vind het altijd wel spannend om zulke routes te rijden. Je weet nooit of de wegen slechter worden en hoe lang het duurt voor je ander verkeer weer tegenkomt.
We reden door de dorpjes Manna, Panariti, Velina, Souli en Pasio voordat we weer op de centrale weg door Kiato kwamen. De dorpjes zagen er vrij verlaten uit, slechts sporadisch zagen we iemand lopen.
Op weg naar Kiato kwamen we ook de afslag tegen richting Kryoneri. Niet mijn Kryoneri uiteraard. De naam van mijn dorp betekent letterlijk koud water en is een plaatsnaam die verschillende keren in Griekenland voorkomt.
Meer tips
Wil je meer tips voor het noordelijk deel van de Peloponesses lees dan ook de blog over het klooster bij Xylokastro of de recensie van Giannis, mijn lievelingstaverne in Loutraki.